تجربه‌نگاری نامگذاری اماکن فرهنگی، مساجد و دپارتمان‌ها در شهر تورنتو
نامگذاری اماکن عمومی، مساجد، مراکز فرهنگی و دپارتمان‌های دانشگاهی، یکی از شیوه‌های مهم برای حفظ حافظه جمعی، انتقال هویت فرهنگی و تشویق مشارکت اجتماعی است. در شهری مانند تورنتو (واقع در کشور کانادا) که به‌واسطه تنوع قومی و فرهنگی‌اش شناخته می‌شود، این روند علاوه بر جنبه نمادین، ابزار مهمی برای ثبت تاریخچه مشارکت‌های فردی و جمعی است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، نامگذاری اماکن عمومی، مساجد، مراکز فرهنگی و دپارتمان‌های دانشگاهی، یکی از شیوه‌های مهم برای حفظ حافظه جمعی، انتقال هویت فرهنگی و تشویق مشارکت اجتماعی است. در شهری مانند تورنتو (واقع در کشور کانادا) که به‌واسطه تنوع قومی و فرهنگی‌اش شناخته می‌شود، این روند علاوه بر جنبه نمادین، ابزار مهمی برای ثبت تاریخچه مشارکت‌های فردی و جمعی است.
این یادداشت بر پایه مطالعه میدانی، گزارش‌های شهری و تحلیل تجربیات بانیان و فعالان اجتماعی تهیه شده و به بررسی فرهنگ نامگذاری، نقش بانیان و تجربه‌های مشارکت‌کنندگان در فرایند نامگذاری مراکز عمومی می‌پردازد؛ ذکر این نکته ضرورت دارد این یادداشت مقدمه‌ای است برای پژوهش در باب خیریه‌ها و تجربه‌نگاری زیست آنها در جامعه متنوع و مهاجرپذیر کشور کانادا.
چارچوب سیاست‌های شهری و اصول نامگذاری
شهرداری تورنتو چارچوب مشخصی برای نامگذاری اماکن عمومی دارد که در آن هم ارج نهادن به خدمات بانیان و هم رعایت ارزش‌ها و هویت‌های فرهنگی مدنظر است. این فرآیند معمولاً شامل پیشنهاد، بررسی دقیق پیشینه، مشورت با جامعه محلی و تصویب رسمی است. یکی از اهداف این سیاست‌ها، حفظ تعادل بین احترام به تاریخ و پاسخ به حساسیت‌های فرهنگی و اجتماعی است.
تجربه‌نگاری بانیان: مسجد امام مهدی
مرکز اسلامی امام مهدی (عج) در نیمه شعبان سال ۲۰۰۴ میلادی، به همت جمعی از ایرانیان مسلمان مقیم کلان شهر تورنتو تاسیس شد. در این سال با تدوین اساسنامه مرکز و تشکیل مجمع عمومی، اولین هیئت امنای مرکز با رای مستقیم اعضاء، انتخاب گردید. مطابق اساسنامه این سازمان مذهبی، مرکز اسلامی امام مهدی (عج) مؤسسه‌ای کاملا مردمی و مستقل بوده و زیر نظر هیات امناء که هر دو سال یکبار توسط اعضاء مرکز انتخاب می‌شوند، اداره می‌گردد. این مرکز به هیچ حزب، دولت و یا تشکل سیاسی وابستگی نداشته و هدف اصلی آن توسعه و ارتقای آموزه‌های دینی، فرهنگی و اجتماعی بر اساس دین مبین اسلام و مذهب شیعه دوازده امامی می‌باشد.
در این پروژه، هر فردی که به‌طور مالی یا معنوی در ساخت مسجد سهیم بوده، نامش بر روی آجر یا لوح یادبود ثبت شده است. یکی از بانیان می‌گوید: «وقتی دیدم نامم روی یکی از آجر‌ها حک شده، حس عمیقی از تعلق به این پروژه و جامعه‌ام پیدا کردم. این کار نه فقط تشکر بود، بلکه نوعی دعوت به ادامه حمایت و مشارکت اجتماعی این تجربه نشان می‌دهد که نامگذاری به عنوان یادبود فردی و اجتماعی، می‌تواند فراتر از یک نماد رسمی باشد و به‌عنوان یک پیوند عاطفی میان فرد و مکان عمل کند.»
نقش نامگذاری در مراکز خدمات اجتماعی: مرکز سالمندان شپرد
در حوزه خدمات اجتماعی، مرکز سالمندان خیابان شپرد (Sheppard Senior Centre) مثال دیگری است که در آن نام بانیان و خیرین بر لوح‌های یادبود ثبت می‌شود تا نقش آنها به یادگار بماند و الهام‌بخش دیگران باشد. مسئول مرکز می‌گوید: داشتن این لوح‌ها باعث شده که اعضای جامعه بیشتر احساس تعلق کنند و ما شاهد افزایش حمایت‌های مالی و معنوی برای مرکز بوده‌ایم.
یکی دیگر از این نمونه‌ها؛ مرکز سالمندان دان تاون تورنتو است. سالمندان در دان تاون تورنتو این مرکز برجسته ارائه خدمات به سالمندان در تورنتو است که علاوه بر خدمات، برنامه‌های ویژه‌ای برای تقدیر از خیرین و بانیان خود دارد. یکی از مدیران مرکز در مصاحبه‌ای می‌گوید: ما یک دیوار افتخار برای نام افراد خیّر ایجاد کرده‌ایم که به‌صورت دائمی در سالن ورودی مرکز قرار دارد. این اقدام باعث شده است حس تعلق و مسئولیت در میان اهالی منطقه تقویت شود و انگیزه بیشتری برای حمایت از فعالیت‌های مرکز ایجاد شود. این تجربه نمونه‌ای از اهمیت ثبت نام بانیان به صورت ملموس و تأثیرگذار بر جامعه محلی است و نشان می‌دهد که چگونه نامگذاری فراتر از یک نماد صرف، تبدیل به ابزاری برای ایجاد ارتباط و مشارکت مستمر می‌شود.
دانشگاه‌ها و دپارتمان‌های پژوهشی: حمایت مالی و نامگذاری موقت
یکی از حوزه‌های فعال نامگذاری، مراکز دانشگاهی است. در دانشگاه تورنتو، دپارتمان‌هایی مانند گروه مطالعات خاورمیانه یا مرکز ایران‌شناسی گاهی به نام حامیان مالی شناخته می‌شونداین نامگذاری معمولاً موقتی و برای دوره‌هایی بین یک تا پنج سال است و در این مدت، حمایت مالی بانیان به تحقق پروژه‌های پژوهشی، برگزاری کنفرانس‌ها و انتشار مطالعات علمی کمک می‌کند.
به طور مثال خانواده‌ای که علاقه‌مند به ترویج مطالعات ایران‌شناسی است، برای مدتی، حامی مالی یک پروژه علمی در این حوزه شد و نام خانوادگی آنها به عنوان نام رسمی پروژه ثبت شد. این حمایت نه تنها منابع مالی پروژه را تأمین کرد، بلکه باعث تقویت ارتباط بین دانشگاه و جامعه ایرانی-کانادایی نیز شد.
در مجموع می‌توان گفت نامگذاری اماکن عمومی و مراکز فرهنگی در تورنتو، از جمله مساجد، مراکز خدمات اجتماعی و دپارتمان‌های دانشگاهی، بیشتر از یک نماد رسمی نیست؛ بلکه نوعی تجربه مشارکتی و یادبود فردی و جمعی است. این تجربه‌نگاری نشان می‌دهد که چگونه نامگذاری می‌تواند پیوند عمیقی میان افراد و جامعه ایجاد کند و حافظه تاریخی شهر را زنده نگه دارد.
یادداشت از دکتر امید اخوی؛ پژوهشگر تاریخ فرهنگی ایران وخاورمیانه
یادداشت از دکتر امید اخوی؛ پژوهشگر تاریخ فرهنگی ایران وخاورمیانه
منابع پیشنهادی:
۱. City of Toronto – Commemorative Naming Policy
https://www.toronto.ca/services-payments/streets-parking-transportation/parking-permits-residents/commemorative-naming-policy/
۲. City of Toronto – Naming Rights Policy
https://www.toronto.ca/business-economy/working-with-the-city/marketing-sponsorships/sponsorship-opportunities/naming-rights/
۳. Wikipedia – Ralph Thornton Community Centre
https://en.wikipedia.org/wiki/Ralph_Thornton_Community_Centre
۴. University of Toronto – Department of Near and Middle Eastern Civilizations
https://near-eastern-civilizations.utoronto.ca/
۵. Downtown Toronto Seniors’ Centre
https://www.downtowntorontoseniorscentre.ca
لینک کپی شد
گزارش خطا
ارسال دیدگاه